Door ons met een kleine groep mensen – betrokken bij het thema technologie – in te leven in de mooist mogelijke toekomst, en ons daarbij een persoon voor te stellen die drie of zelfs zeven generaties leeft na nu, kwamen onmiddellijk twee woorden op: verbinding en gemeenschap. Tijdens de Inleefoefening kwam verder naar voren dat mensen in de mooist mogelijke toekomst dingen doen die echt bij hen passen. Dat de technologie daarbij op een speelse manier helpt, zonder opdringerig te zijn.
We leven ons in, in het leven van twee jonge vrouwen: Jip en M. Ze lijken in het geheel niet op elkaar, Jip is wit en M is zwart, maar dit lijkt geen impact te hebben op hun deelname aan de samenleving die is opgebouwd uit kleinere gemeenschappen. Ze wonen in een paradijselijke omgeving, met veel water, groen en zonneschijn, bijna een ‘Teletubby’ landschap. Voedsel is binnen handbereik, groeit rondom de huizen en kan makkelijk worden geoogst, met behulp van slimme technieken. In beelden en verhalen over het verleden van voorouders, is opvallend dat de kleur grijs overheerst en dat er een grauwe sfeer hing.
Jip en M en de mensen in hun gemeenschap hebben toegang tot technologie die hen dichter bij zichzelf en de natuur brengt en het leven ongemerkt gemakkelijker maakt. Familie is belangrijk en er heerst een groter ‘wij-gevoel’ dan voorheen. Tegelijkertijd is er een grote mate van individualiteit omdat technologie mensen zelfstandiger maakt. De werktijd neemt niet langer de hele week of een heel leven in beslag, waardoor er tijd ‘over’ is voor vrijwilligerswerk en ondersteuning van de gemeenschap.
De technologie is zodanig geïntegreerd in het werk en dagelijks leven dat het bijna onbewust wordt toegepast. Technologie heeft een slag gemaakt naar het tot stand brengen van echte communicatie, verbinding en gemeenschap.
Technologie is eigendom van Jip en M, zij ervaren geen afstand tot de technologie. Dat was heel anders voor hun voorouders die soms louter het gevoel hadden met beeldschermen en robots te maken te hebben. Technologie heeft eraan bijgedragen de robot uit de mens te halen. Met behulp van technologie is het werk licht geworden en blijft het boeiend. Bovendien is er tijd over om mensen te ondersteunen die dat nodig hebben. Ieder kan doen wat hij of zij echt belangrijk vindt.
Mensen met een beperking hebben dankzij technologische ontwikkelingen gelijke mogelijkheden op werk en participatie in de gemeenschap. Er zijn geen werkgevers, het werk is gedemocratiseerd en in de natuur geïntegreerd. Mensen werken meer in coöperaties en zonder managers. Het zijn de Toekomstige Generaties die voor ogen staan en bepalen welke waarde de arbeid krijgt en wat wordt gehonoreerd. Jongeren worden voortdurend geraadpleegd in het proces om in te schatten welke toekomstige maatschappelijke baten moeten worden nagestreefd. Algoritmes helpen te bepalen welke investeringen verantwoord zijn. Zo krijgen toekomstige baten ethische, financiële, sociale en ecologische waarde in het heden. Algoritmes en ‘human centered artificial intelligence’ helpen hierbij. En ook bij de vraag van Jip en M op welke plekken zij op welk moment het beste passen.
De mens in relatie tot de natuur staat centraal, ‘productie’ is gericht op levensbehoeften en gebaseerd op waarden, zoals veilig wonen, ecologische integriteit, gezonde voedselvoorziening en persoonlijke ontwikkeling. Ieders bijdrage daaraan wordt hoog gewaardeerd. De technologieën zijn eigen gemaakt en de persoonlijke talenten in combinatie met maatschappelijke opgaven leidend zijn. Het goede leven, de kwaliteit van leven staat voorop.
