Door kleine groepen mensen wordt het verbeeldingsvermogen ingezet voor de mooist mogelijke toekomst. Het Lab Toekomstige Generaties doet dit tijdens de ToekomstRaad. Middels drie Toekomstbeelden zien en ervaren we de mooist mogelijke toekomst in de Kwestie: Technologie en Inclusieve Arbeid. Wat is er gebeurt om te komen tot deze toekomst en wat kunnen we vandaag en morgen doen om de Toekomstbeelden dichterbij te brengen? Het derde Toekomstbeeld gaan over de mooist mogelijke toekomst van persona’s Soli en Pippa.
Soli en Pippa staan samen aan een waterkant en hebben een weids uitzicht waarin in de verte een rij windmolens de enige onderbreking vormt. Soli en Pippa verschillen wezenlijk van elkaar. Soli is een hybride persoon waarin technologie en biologie zijn gecybermerged; Pippa een jong meisje van ‘vlees en bloed’ zoals er anno 2021 zovelen op aarde rondliepen. Ondanks hun ‘structurele’ verschillen leven zij in harmonie met elkaar in een wereld waarin aan mens, dier en natuur evenveel waarde wordt toegekend. Het klimaatprobleem is opgelost. Hun wereld is er een waarin gelijkheid de norm is. Ieder beslist autonoom over het eigen leven en activiteiten. Het is een wereld waarvan technologie onlosmakelijk deel uitmaakt maar wel een waarin deze ten dienste van de mens is gesteld en wordt toegepast.
Beiden zijn hun voorvaderen dankbaar voor de wereld waarin zij leven, met alle mogelijkheden van dien. Pippa heeft niet het gevoel dat technologie met haar aan de haal is gegaan en Soli is ten dele de belichaming van de mogelijkheden die technologische vooruitgang met zich heeft meegebracht. Zowel Soli als Pippa zijn tevreden met het ‘lijf’ waarin ze verblijven en met de samenleving waarin zij leven. Uit de verhalen van hun voorvaderen die aan hen zijn overgeleverd hebben zij begrepen dat technologie in het verleden door sommigen met argwaan werd bekeken. Dat is bij hen niet meer het geval.
In hun wereld staat technologie ten dienste van de mens en biedt het hun veel mogelijkheden, mogelijkheden die hun voorvaderen slechts ten dele (onder)kenden. Mensen hebben zelf de ownership over hun data. Er zijn geen landen meer, maar wel DAO’s (decentralized autonomous organizations). Iedereen kan daarbij horen. Deze maken het mogelijk om, onafhankelijk van fysieke locatie, met wie dan ook ter wereld digitale communities te vormen en daarmee zaken te doen. Soli en Pippa kunnen zich geen leven meer zonder technologie voorstellen en voelen zich er niet door bedreigd. In tegendeel, het helpt hen en vormt integraal onderdeel van het dagelijkse leven.
In Soli’s en Pipa’s wereld is inclusie geen issue meer. Diversiteit en inclusie zijn de norm en alle vormen van discriminatie en uitsluiting behoren tot het verleden. Technologie wordt door en voor de bij specifieke toepassingen betrokken mensen ontwikkeld, hetgeen tot een groter gevoel van verbondenheid, onderlinge vertrouwen en ownership heeft geleid. Veel ziektes die vroeger bestonden zijn door technologie verholpen en mondiale geopolitieke kwesties, zoals klimaatverandering, zijn door inzet van technologie ten goede gekeerd.
Soli, Pippa en hun medebewoners op aarde denken niet meer in schaarste maar in overvloed: zij regenereren het land en gebruiken datgene wat er wél is om een goed leven te kunnen opbouwen en zijn daarmee tevreden. Er zijn minder mensen dan vroeger op aarde en er is genoeg voor iedereen om een goed leven op te bouwen. De arbeidsmarkt zoals hun voorvaderen die kende bestaat niet meer. In Soli’s en Pippa’s wereld wordt naar wensen, talenten en persoonlijke vaardigheden van ‘de mens’ gekeken, niet meer naar specifieke
‘skills’. Mensen worden, naar behoefte, op basis van wat zij willen en kunnen ingezet om wisselende uitdagingen op te lossen. Technologie helpt hen om behoeften en gevoelens uit te wisselen en af te stemmen en mensen met elkaar echt in verbinding te brengen. Zo werkt men in harmonie samen aan een betere wereld en toekomst voor iedereen.
In Soli’s en Pippa’s wereld wordt niet meer naar specifieke opleidingen en/of diploma’s gekeken, maar naar de talenten, vaardigheden en wensen van ieder individu. Mensen worden op deze wijze projectmatig op basis van kennis, vaardigheden en behoeften ingezet om maatschappelijke thema’s op te lossen.