Marga Boneschansker is Senior Projectleider bij het Lab Toekomstige Generaties en is daarnaast expert op het gebied van Human Resources. Sinds 2016 is ze bij het Lab betrokken en niet meer weg gegaan. We vroegen haar waarom ze zich bij het Lab heeft aansloten en wat ze er zo belangrijk aan vindt.
Hoe ben je bij het Lab Toekomstige Generaties gekomen?
Ik heb een opleiding tot jurist gevolgd en ben aan het werk geweest als Change Manager en HR Directeur bij verschillende organisaties. Ik heb het altijd belangrijk gevonden om me, naast mijn betaalde baan, in te zetten voor de maatschappij. Ik vind namelijk dat iedereen die dat kan, zijn steentje bij moet dragen. Naarmate ik ouder werd vond ik mijn maatschappelijke bijdrage steeds leuker worden, het is zo fijn om met gepassioneerde mensen te werken. Tijdens een bijeenkomst van de Club van Rome Nederland kwam ik Jan, Tineke en Miranda tegen en hoorde ik voor het eerst over het initiatief waar zij mee bezig waren. Dat sprak me gelijk enorm aan en toen heb ik me bij hen aangesloten.
Waar ben je het meest trots op?
Ik leer iedere dag nog steeds zo veel, ondanks dat ik al best ervaren ben. Bij het Lab Toekomstige Generaties zorg ik voor de interne organisatie, en werk ik als programmamanager aan het meerjarenplan. Binnen een vrij korte tijd is het Lab enorm gegroeid. We hebben van ideeën snel concrete plannen weten te maken. Die plannen zijn we nu aan het uitvoeren. Zo is de eerste uitspraak, over het Waddenzee, onlangs verschenen. Daar ben ik wel heel trots op.
Waar maak jij je het meeste zorgen over?
Dat mensen niet genoeg openstaan voor verandering. En daarnaast vind ik het heel belangrijk dat we meer organisaties blijvend aan ons zullen verbinden, om zo meer impact te creëren.
Wat is jouw grootste wens voor toekomstige generaties?
Dat toekomstige generaties trots op ons kunnen zijn als hun voorouders. Ik hoop dat zij op onze schouders kunnen staan en dat ze een goed leven kunnen leiden. Daarnaast zou ik het mooi vinden als ze op spiritueel gebied wat rijker worden dan wij nu over het algemeen zijn.
Als jij zeven generaties terug in de tijd mocht reizen, wat zou je de mensen daar dan vertellen? (dat is 175 jaar geleden, rond 1850)
Ik zou ze vertellen dat zij het toen goed hebben gedaan. Wij hebben een goed leven hier, mede dankzij hen. Tuurlijk zijn er toen ook fouten gemaakt, maar het heeft geen zin meer om nu nog met een vingertje te wijzen dat ze iets verkeerd hebben gedaan. Daarentegen mag ons nageslacht dat later wél naar ons doen, want wij weten nu dat er iets moet veranderen. Onze voorouders wisten dat 175 jaar geleden nog niet.