Op zaterdag 18 juli 2020, de geboortedag van Nelson Mandela, ontmoetten twee laboranten van het Lab Toekomstige Generaties Miranda Willems en Tineke Lambooy elkaar voor de Online Experience Mandela-dag. Er waren daarbij meer dan 150 deelnemers. Het thema van de dag was ‘Ubuntu: ik ben omdat wij bestaan, wij bestaan omdat de aarde is’.
Gedurende ruim 67 jaar heeft Mandela gevochten voor mensenrechten. Ter voorbereiding op de Mandela-dag 2020 waren 67 auteurs gevraagd een verhaal over iemand te schrijven die zich inzet voor duurzaamheid en rechtvaardigheid. Deze 67 verhalen zijn gebundeld in het boek ‘Ubuntu, wij zijn de aarde’.
Tineke Lambooy interviewde Miranda Willems over haar visie op natuurbeleving en schreef daarover een verhaal. Het verhaal gaat in op Miranda’s liefde voor natuur en waar dat vandaan komt: “Met mijn (groot)ouders kampeerden wij in de natuur. We gingen fietsen en wandelen, in Nederland en andere plekken in Europa. Mijn opa was betrokken bij de oprichting van de eerste Nederlandse fietsersbond.”
Veel van de verhalen uit het boek zijn gericht op natuurbeleving en natuurbehoud, maar daarnaast is ook geschreven over hoe men vluchtelingen hun menselijke waardigheid kan teruggeven en andere onderwerpen.
De Ubuntu Society, vertegenwoordigd door Annette Nobuntu Mul, in samenwerking met André Nijhof (professor Sustainable Business aan Nyrenrode), initieerde deze dag en het boek. Live bijdragen van Zuid Afrikaanse muzikanten luisterden de bijeenkomst op. Speciale bijdragen werden geleverd door Jan Terlouw, Prinses Irene en Christo Brand, vriend en bewaker van Mandela tijdens zijn gevangenschap op Robbeneiland. Voorts waren vijf auteurs uitgenodigd hun verhaal in een subsessie te delen. Tineke Lambooy en Miranda Willems waren een van die vijf en gingen in gesprek met 20 andere deelnemers over hun verhaal. Hierin werden door deelnemers suggesties gedaan voor kwesties die zij bij het Lab voor onderzoek zouden willen aanbrengen.
Mandela-dag én de boeklancering vanuit de (Zuid)Afrikaanse levensfilosofie Ubuntu is een jaarlijkse samenwerking van Ubuntu Society en Herman van Veen (Arts Center). Dit jaar, met als thema ‘duurzaamheid’ in speciale samenwerking met Prof. Dr. André Nijhof van Nyenrode Business Universiteit. De totale opbrengst van het boek ‘Ubuntu, wij zijn de Aarde’ komt ten goede aan Stichting Ubuntu Nederland en daarmee rechtstreeks aan Amy Foundation SA.
Het boek: Ubuntu, wij zijn de Aarde, Uitgeverij Harlekijn (Herman van Veen Arts Center), ISBN: 9789082485271, is vanaf 18 juli voor €13,40 rechtstreeks te bestellen bij Boekhandel De Vertraagde Tijd: pjotr.jansen@planet.nl. Indien gewenst kunt u natuurlijk ook het boek bestellen via de reguliere internetwegen zoals bv bol.com of youbedo.com.
Het essay van Tineke Lambooy en Miranda Willems:
Miranda Willems (medeoprichter van het Lab Toekomstige Generaties)
Door: Tineke Lambooy (medeoprichter Lab Toekomstige Generaties)
Miranda’s vroegste natuurherinneringen gaan terug tot 4-jarige leeftijd: boerderijdieren en een landelijke omgeving. Zij was veel buiten. “Met mijn (groot)ouders kampeerden wij in de natuur. We gingen fietsen en wandelen, in Nederland en andere plekken in Europa. Mijn opa was betrokken bij de oprichting van de eerste Nederlandse fietsersbond.” Daarnaast ontwikkelde zich al vroeg een liefde voor water en zee: in het water zijn om te zwemmen, op het water zijn in bootjes en leren over de zeedieren. Orka’s, dolfijnen en walvissen biologeerden Miranda. “Kijk, ik heb als sieraad altijd deze zilveren walvisstaart aan mijn ketting.”
Iets ouder waardeerde zij de bush en natuur in Zuid-Afrika en reisde zij naar de Azoren. Deze eilandengroep wordt door Miranda beschreven als een zeer vitale omgeving: “een hele groene natuur gevoed door vulkanische gronden en midden in de oceaan. Ik voelde harmonie en balans.” Echter, reizend in Israël voelde zij het conflict, de onderdrukking en begreep de rol van macht. De onbalans daar voelde heel tegennatuurlijk. En dat terwijl voor haar natuur zo belangrijk was: “in de natuur komt alles uiteindelijk in evenwicht”.
In haar bachelorsopleiding koos zij een vak ‘imagine heroes for a better world’. “Daar is mijn ondernemerschap voor de wereld gegroeid. Via creatief en maatschappelijk ondernemen wil ik mij inzetten voor de wereld.” Een van de manieren was het opzetten van een vak over groepsprocessen en het ontwikkelen van een handboek voor ‘facilitating’. Zij is gefascineerd door bewegingen die leiden tot maatschappelijke vernieuwing, zowel op het gebied van relaties tussen mensen onderling als die tussen mensen en hun omgeving. Via het programma ‘World = U!’ (http://www.nederlandindialoog.nl/WORLD-U/) hielp zij jongeren zich te equiperen met tools om de wereldleiders (overheden en bedrijven) te beïnvloeden. De jongeren gingen met elkaar in dialoog over vier mondiale thema’s om uiteindelijk zelf tot lokale activiteiten te komen.
Als medeoprichter van het Lab Toekomstige Generaties is Miranda nu als 32-jarige bezig met de vraag hoe het concept van zorgdragen voor toekomstige generaties kan worden meegenomen in de beslissingen van vandaag.” De vorm van het Lab is belangrijk voor haar: “We hebben ruimte nodig om te leren, inzichten te vergaren en tools te ontwikkelen. Alleen op die manier kan je afscheid nemen van destructieve oude patronen en die vergeten en vergeven, zelfs als je die zelf niet snapt.” Miranda legt uit dat het een keuze is om met mooie toekomstgedachten in verbinding te blijven, waarin liefde, vertrouwen, compassie en licht ons verbinden, met name in tijden van depressie en onbegrip. Zij geeft aan dat jongeren heel fris zijn en vaak trouw aan zichzelf en hun idealen. Zij hoopt op een terugkeer van een gezamenlijk bewustzijn in harmonie met de natuur.
Mandela is een grote inspiratiebron voor haar. Zij voelt zich verbonden met hem. Hij was sterk, maar heel lang alleen, (27 jaar in gevangenschap op Robbeneiland). In die bizarre en moeilijke omstandigheden putte hij moed uit een gedicht van W.E. Henley, een Victoriaanse dichter uit de 19e Eeuw: “I am the master of my fate: I am the captain of my soul.”
Miranda voelt dat ook zo: “Een roeping is individueel, maar vaak een druppel in de zee en de zee in de druppel. Iedereen houdt een stukje van de puzzel vast. Wij zouden ons kunnen organiseren om het huidige systeem te regenereren. De natuur bestaat uit regeneratie. Onze wereld leeft nu niet zo. Het werken in het Lab Toekomstige Generaties helpt mij omdat wij een stip op de horizon zetten.” President Mandela verwoordde het zo in zijn inaugurele speech in 1994: “Each time one of us touches the soil of this land, we feel a sense of personal renewal … We are moved by a sense of joy and exhilaration when the grass turns green and the flowers bloom … We know it well that none of us acting alone can achieve success. We must therefore act together as a united people … for the birth of a new world.” (https://www.africa.upenn.edu/Articles_Gen/Inaugural_Speech_17984.html).